eye project (پروژه چشم)

 طبق آمار سازمان بهداشت جهانی حدود ۳۰۰ میلیون نفر نابینا و کم بینا در جهان وجود دارد که حدود یک سوم این تعداد به نابینایی مطلق دچار شده اند که با علم پزشکی کنونی نمی‌توانند قدرت بینایی خود را دوباره به دست بیاورند.
متاسفانه این آمار و ارقام هر ساله رشد صعودی داشته و پیش بینی ها از رشد ۱۰۰ درصدی این تعداد تا سال ۲۰۵۰ خبر می‌دهد .

در ایران نیز حدود ۲۰۰ هزار نفر نابینای مطلق وجود دارند  که متاسفانه این مشکل شرایط را برای زندگی آنها سخت کرده است.
شرکت‌هایی در کشورهای اروپایی و آمریکایی بر روی تکنولوژی انتقال تصویر به مغز در حال تلاش هستند
که تلاش آنها به نوبه خود قابل ستایش است . از جمله روشهایی که آنها در پیش گرفته اند میتوان به کاشت ایمپلنت شبکیه مصنوعی در چشم و یا کاشت ایمپلنت مغزی برای ارتباط با نورونهای عصبی اشاره کرد.

کاشت ایمپلنت چشمی که در شبکیه چشم انسان صورت می‌گیرد و از این طریق اطلاعات تصویری از یک دوربین بیرونی به صورت چند پیکسل ریز به شبکیه انتقال پیدا می‌کند و فرد می‌تواند یک تصویر مبهم و در حد چند خط از اطراف خود را مشاهده کند . که این خود روشی بسیار دردناک و غیر قابل اعتماد و تهاجمی است. زیرا بسیاری از افراد عصبهای بینایی خود را از دست داده اند و عصب ها تخریب شده اند و انتقال داده های شبکیه به مغز در این روش هم برای آنها امکان‌پذیر نخواهد بود. حتی در صورت سالم بودن عصبهای حامل اطلاعات ، باز هم انتقال اطلاعات از دوربین به شبکیه در حال حاضر روشی ناامن و ناکارآمد است و برای این که شخص نابینا بتواند یک تصویر تقریبا واضح را ببیند به میلیونها رشته الکترود نیاز است که در حال حاضر  نمیتوان این تعداد الکترود را در شبکیه قرار داد.

شرکت‌هایی نظیر نورالینک و سینکرون با تکنولوژی کاشت ایملنت مغزی درصدد ارتباط با مغز هستند و این ارتباط را با کاشت هزاران رشته الکترود در قالب یک تراشه در مغز انجام خواهند داد. این ارتباط می‌تواند منجر به یک ارتباط دوطرفه بین سخت افزار بیرونی و مغز شود. اما باز هم همان مشکل تعداد رشته های ارتباطی در میان است  و باید این ارتباط با نورون‌ها به صورت بسیار گسترده تر باشد که بتوانیم با مغز ارتباطی کاملتر داشته باشیم. حتی با فرض ماتریسی شدن ارتباط نورنونها و افزایش دامنه و سطح ارتباط ، باز هم ما با این روش قادر نخواهیم بود به پهنای باند دلخواه برای ارتباطی پویا و پر سرعت با نورونها برای پردازش داده های کلان برسیم.  زیرا پردازش و ذخیره اطلاعات در یک منطقه خاص از مغز اتفاق نمی افتد و ما باید ارتباط بسیار وسیعتری با نورون‌های عصبی داشته باشیم. همچنین تماس مستقیم و فیزیکی جسم بیرونی با نورونهای مغزی میتواند منجر به از کار افتادن نورون‌ها و یا واکنش شیمیایی و عکس العمل  سیستم دفاعی بدن شود. درواقع با ورود جسم خارجی به سلولها و نورونها ، سیستم دفاعی بدن وارد عمل خواهد شد و پیرامون جسم خارجی را محاصره کرده و با ایجاد زخم بر روی آن مانع از ارتباط آن با سلولهای داخلی میشود. به همین دلیل معمولا ایمپلنت های مغزی را باید هر چند ماه یکبار تعویض کرد.

[  ] در همین راستا شرکت ستاره فناوری آسمان  در حوزه ارتباط با نورون‌های مغزی تلاش کرده است که یک نوع تکنولوژی جدید را به کار گیرد که این ارتباط بسیار سالم‌تر و امن‌تر باشد و همچنین بتوان ارتباطی گسترده و کارامد با مغز داشته باشم.
ما برآنیم که با استفاده از ارتباط کاملا ایزوله و بیسیم و بدون کاشت ایمپلنت مغزی بتوانیم اطلاعات و داده های خود را مستقیما به نورونهای عصبی مغزی ارسال کنیم و در آنجا این اطلاعات شناخته و پردازش و رمزگشایی شوند و به عنوان یک داده عصبی عادی و شیمیایی شناخته شوند. در این روش ما هر نورون را به عنوان یک آنتن و یک سیستم  گیرنده و فرستنده قلمداد کرده ایم و با ایجاد یک شبکه از درگاه های ارتباطی وسیع در بیشتر مناطق مغزی و گذرگاه های سیناپسی ، یک سیستم پویا و پر سرعت و با پهنای باند بالا برای ارتباط با مکانیسم پردازش نورونی ایجاد خواهیم کرد و از این طریق وارد سیستم پردازش مغزی میشویم. درواقع باید اشراف کامل بر روی تمام سیگنالهای رد و بدل شده در سیستم نورونی مغزی داشته باشیم و قادر باشیم بر روی آنها کنترل و پالسهای نورونی را در سخت افزار بیرونی پردازش و داده کاوی کنیم و حتی بعد از تغییرات دلخواه ، به سیستم نورونی باز ارسال  و تزریق کنیم . برای داشتن یک ارتباط دوطرفه با نورون ها ما از تکنیک جدیدی استفاده خواهیم کرد که باعث ایجاد یک پل و رابط مغزی بین مغز و سخت افزار بیرونی گردد و این رابط به صورت پویا و هوشمند سخت افزار و نورونها را با یکدیگر ادغام کند.

در صورت برقرار کردن ارتباط با نورونها ما قادر خواهیم بود یک رابط مغزی بسیار امن و پرسرعت داشته باشیم و با هر نوع سخت افزار و نرم افزار خارجی ارتباط برقرار کنیم. در واقع میتوان هر نوع کمبود و بیماری مغزی را با این روش درمان کرد و فقط محدود به ارسال داده های تصویری و درمان نابینایی نمیشود. بلکه میتوان دادهای صوتی برای افراد ناشنوا به مغز ارسال کرد و یا دادهای محرک عصبی برای بیماران دچار ضعف حرکتی و معلول جسمی از نورونها دریافت و به اعضای بدن دچار ضعف حرکتی ارسال کرد . و یا به افرادی که دچار ناتوانی گفتاری هستند کمک کرد دوباره قادر به تکلم شوند.

البته حوزه کاربرد و استفاده این تکنولوژی محدود به این موارد نخواهد شد و با ساخت این تکنولوژی بشر وارد دنیای آینده خواهد شد و قادر هستیم هر نوع ارتباط دو طرفه ای با مغز برقرار کنیم و حتی اطلاعات را بر روی نورونهای مغزی حافظه  آپلود یا دانلود کنیم.

حال با این رویکرد باید فناوری و پردازش نورونها را شناسایی کرد و با توجه به نوع کارکرد آنها این تکنولوژی را گسترش داد. یک تکنولوژی بر مبنای روش کارکرد واقعی نورون‌ها در نوع پردازش اطلاعات مغزی و همچنین رمزگشایی داده های عصبی و اسکن نورونی برای تک تک نورون‌ها و ساخت یک نوع فناوری بر مبنای همخوانی زیستی با سیستم مغزی.

اگر داده های تصویری ارسال شده به مغز به گونه ای برنامه ریزی و انتشار شود که برای نورون‌ها قابل شناسایی و پردازش باشد ما نیمی از کار را انجام داده ایم. نیم دیگر کار به روش انتقال داده ها مربوط می‌شود که خود باید ساختاری کاملا نوآورانه داشته باشد . زیرا باید کاملا سازگار با ساختار سیستمی نورون‌ها باشد و طبق روش کارکرد نورون‌ها طراحی و رمزنگاری شود.
در این روش داده ها طوری پردازش می‌شوند که با کدهای ژنتیکی انسان همخوانی داشته باشند. زیرا در صورت نامفهوم بودن داده ها ، مغز هرگز قادر به شناسایی و پردازش آنها به عنوان اطلاعات عادی مغزی نخواهد بود.
با این وجود انتقال و شناسایی داده ها به مغز خود سخت ترین مرحله کار است و این ارتباط بی سیم نیازمند نوآورانه ترین و انقلابی ترین تکنولوژی خواهد بود.

در ادامه به روش انتقال و کارکرد این تکنولوژی در دست ساخت توسط شرکت ستاره فناوری آسمان ، در قالب پروژه چشم ، نیم نگاهی مختصر خواهیم داشت.

این صفحه در حال بروزرسانی میباشد  …